اينجا، هر چه هست، جز با صداقت،كلام و نقشهاي او، حوض بي ماهيست. شايد مزرعه اي باشد با زاغچه اي بر سر آن؛ زاغچه اي كه هيچكس جدي نگرفتش . اينجا را هديه اش ميكنم. به آنكس كه براي سبدهاي پرخوابمان، سيب آورد. حيف كه براي خوردن آن سيب، تنها بوديم . چقدر هم تنها
شیوه نگهداری از آثار باستانی و قدیمی در انبار موزه ملی ایران
جايي خوانده بودمكه بهترين راه براي خوار كردن و مسلط شدن به يك ملت، از بين بردن هويت ملي آن ملت است... به ياد داريد كه طالبان مجسمه عظيم بودا در افغانستان را به تلي از خاك بدل كرد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر